کد مطلب:30199
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:20
تقيّه چيست؟
تقيّه از نظر ريشه لغوي، از مادّه «وقايه» است به معناي بازداشتن خود يا كسي ديگر و يا چيزي، از آسيب و خطر دشمن. بنابراين، مفهوم تقيّه اين است كه انسان عمل خويش را به گونه اي انجام دهد كه بدان وسيله، آسيب دشمن به جان يا مال يا حيثيّت يا افراد همكيش اش نرسد. تقيّه مواردي گوناگون دارد. در برخي موارد، تقيّه از روي اكراه و تهديد دشمن است; مانند اين كه در صدر اسلام كفّار قريش، عمّار را به گفتن كلماتي كفرآميز واداشتند و او آن كلمات را بر زبان آورد با اين كه دلش سرشار از ايمان بود.
مورد ديگر تقيّه، جايي است كه ترس آسيب دشمن رود; مانند اين كه انسان در جايي است كه اهل تسنن در آن جا ساكنند و اگر بخواهد عمل خويش را بر خلاف آنان انجام دهد، ممكن است آسيبي بدو رسد. در اين جا وظيفه اين است كه انسان همانند آنان نماز و روزه و ديگر تكاليف شرعي را بجا آورد.
يادآوري اين نكته لازم است كه برخي موارد است كه اگر انسان تقيّه كند اساس دين در معرض خطر قرار مي گيرد و يا برخي مصالح مهم تر از بين مي رود در اين قبيل موارد جاي تقيّه نيست. برخي ديگر از موارد تقيّه اين است كه انسان اسراري را كه مربوط به مذهب و يا تشكيلات مربوط به مذهب است از دشمن كتمان كند و با پوشيدن و پنهان داشتن آن اسرار در ظاهر در حفظ و صيانت مذهب و جان خود و افرادي كه طرفدار مذهب مي باشند بكوشند و فعّاليّت هاي مذهبي را در پنهاني به گونه يي كه دشمن از آنها آگاه نشود انجام دهند در اين زمينه احاديث و روايات زيادي وارد شده است.
(بخش پاسخ به سؤالات )
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.